#تولیدی

#به_قلم_خودم

#میلاد_امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام

میلادکریم اهل بیت (علیه السلام)راتبریک وتهنیت عرض می کنم.

ماه به نیمه رسیده است ومدینه حال وهوای عجیبی دارد!!زمین آغوش خود رابازکرده است.وبیقرارشنیدن خبر میلاد،مولودی کریم است.
وبلاخره درهای رحمت به روی جهانیان بازشد.ستاره گان به تکاپو درآمدند.گرداگردماه، ماهِ تمامی که ازدامان ذخیره هستی به زمین هدیه داده شد.
واین چنین شدکه مجتبی(علیه السلام)درآغوش پاکترین مادرعالم چشم به جهان گشودومیوه قلب رسوالله (صلی الله وعلیه وآله وسلم) گشت.
تاپیام آورصلح ورحمت باشد.صلحی که با مظلومیت اوعجین شده است. مدینه وکوچه پس کوچه های آن، شاهدغربت وتنهایی اوست.
حال من مانده ام واین مدینه،وبرگی ازتاریخ که مولایم رقم زد.
لابدنام حماسه صلح راشنیده اید؟آن هم درزمانیکه حق وباطل باهم در آمیخته بودند.تردیدندارم تنهاکسی که خون علی(علیه السلام) دررگ اوست، می تواندچنین حماسه ای بیافریند. حماسه ای که تاتاریخ،تاریخ است درآن دشمنان اسلام رسواخواهندشد.
تاریخ گواه است که حماسه صلح زمانی اتفاق افتادکه کاردبه استخوان تشیع رسیده بودوضربه ای کافی بودتازانوی دین بشکند. چراکه معاویه باتمام دارودسته اش همراه باکیسه های زر،به جنگ بادین خدابرخواسته بودند.
جماعتی که نون به نرخ روزمیخوردند چنان فریفته وعده های معاویه بودند. وبرق سکه هاکوروکرشان کرده بود،که صدای امام(علیه السلام)رانمی شنیدند.هرچه امام(علیه السلام) فریادمی زدکه معاویه به وعده هایش عمل نخواهدکرد،گوش شنوایی نبود. ازیادبردندکه به رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم)چه قولی داده اند. گویی هرگزدست بیعت به سوی مولادرازنکرده اند.
ازکجای این مظلومیت بگویم که حتی سرداران سپاهش،خودرابه کیسه های زر معاویه فروختند وآب پاکی رابه روی افتخاراتشان ریختند.وعده ای ازمردم بی بصیرت که پیوستن یاران نزدیک امام رابه سپاه دشمن دیدند تصورکردندکه حق بامعاویه است وپشت حضرت راخالی کردند. حال بماندکه قصدجان ایشان راداشتند ودرتلاش بودند،مولارابه معاویه تحویل دهند.
درچنین شرایطی که امام حتی درسپاه خودش هم غریب بود،صلح رابرگزید تانفس های آخرحق وحقیقت نمیرد. تاآفتاب زیرپوسته های ابرقرارنگیرد. تامیراث نبوت که امانت الهی است به دست لاشخورهانیفتد.تانسل مومنان راستین منقرض نشود. تاامضاءپیامبرتاابدپای امامت اولادعلی محفوظ بماند.
ازمظلومیت اهل بیت(علیه السلام) هرچه بگوییم وبنویسیم بازهم کم است.اماآنچه مسلم است تاریخ همیشه درحال تکراراست.ای کاش با خواندن وهربارورق زدن تاریخ، ازآن درس بگیریم وبه خودمان بیاییم.وفریب وعده های پوشالی معاویه زمان رانخوریم وپشت امام امت باشیم.
گاهی اره رابایدبدست دشمن دادتا شاخه ای را که خودبرآن نشسته است ببرد،تادیگران بفهمند دشمن،دشمن است ولودرلباس دوست!!!
این درسی بودکه مولایم امام حسن (علیه السلام)باحماسه ای که آفریدبه بشریت آموخت.