چه کسی صدای ناله هایت رامی شنود؟! کدامین حقوق بشر درصددستاندن حقت ازظالمین قداعلم می کند؟! مگرزمانیکه هواپیماهای سعودی مهمان ناخوانده مجلس جشن وسرورتان شدند واز آسمان برسرعروس وداماد وجمع مهمانان نقل بمب باریدند ومجلس جشن و سرور راتبدیل به مجلس عزا کردند، کسی صدایت راشنید؟

این جماعت باپنبه سرمی برند. باپولشان خدایی می کنند. پول که باشدفریادبی معنامی شود. برق دلار های سعودی چشم زر اندوزان را کور کرده وگوش هایشان را کر. ودراوج زمانی که مدعیان حقوق بشر کر وکورند تیزی دلارسعودی شاهرگ کودکان وزنانت را می برد.

چه کسی برای احقاق حقت بلندمی شود ویاری ات می دهد؟ توکه چشم  وموی رنگی نداری تا درفراق از دست رفتنت شمع روشن کنند!! جانت هم به اندازه حیوانات خانگی( دور ازجانت ) برای شان ارزش ندارد که هشتک #یمنی_تنها_نیست به راه بیندازند. یاانقدر برای لاشخورها مهم نیستی که به زبان مادریت برنامه بسازنند و پیام تاریخی برایت بفرستند. وازدوستی باتوصحبت کنند. زبانشان باتو تنهاسکوت دربرابر این جنایات است ورساندن سلاح به متجاوزین.

چه کسی صحنه های دلخراش زندگی ات را به تصویر می کشد؟کدامین کارگردان وتهیه کننده وقت برای نشان دادن آنچه برتو میگذرد،دارد!! کدامین پرده سینمایی روز وشب تو را منعکس می کند؟ تمام فیلم هایمان پرشده ازخیانت وروابط آزادزن ومرد،عیاشی و…  خبری از جوانمردی نیست. دیگرکسی ازفداکاری ورشادت ها فیلم نمی سازد.اگرکارگردانی گوشه ای ازخیانت داعش را به تصویر بکشد، همین جماعت روغنفکر اورا به سخره می گیرند. ولقب طنز به فیلمش میدهند. آری در دوره ای زندگی می کنیم که ضدارزش ها ارزش تلقی می شوند.

درفلان کشور اگربر اثر بمب گذاری چند داعشی،نفراتی کشته شوند. تیتر رسانه ها می شود. عده ای پست کمک رسانی می گذارندو به یادشان شمع روشن می کنند.اماحرف ازتو که به میان بیاید روغنفکران وطن، یاد گرفتاری ها میفتند و بانوشتن چراغی که بر منزل رواست به مسجد حرام است. تورا به حاشیه می برند!!! 

توهمیشه بخشی ازحاشیه وحواشی بودی؟ کی تیتر اول رسانه های خبری شدی؟!! حتی زمانی که فرزندان وکودکانت دراتوبوس مدرسه درحالی که مشغول بازی وشادی بودند،موردحمله جنگنده های سعودی قرارمی گیرند!! کدام رسانه بین المللی آن رامنعکس کرد؟ چه کسی فریادت را به گوش جهانیان می رساند که شما به لطف ائتلاف مرگبار سعودی_آمریکایی از تامین حداقلی های زندگی محروم هستید. کودکانت که آب وغذای کافی ندارند،دیگرجانی برایشان نمانده تا کودکی کنند.

کودکانه هایشان مانندخانه وکاشانه شان برسرشان خراب شدو آرزو های شان مانند عزیزانشان به دیار باقی شتافت…پس همین بس که صدایشان در اتوبوس های مدرسه هم خاموش شود.گویی هیچ کس تحمل شنیدن صدای خنده های کودکانه ودیدن بازی هایشان درکوچه پس کوچه های شهررا ندارد.

هیسسسسس فریادنزن!!

هیسسس یمنی ها فریاد نمی زنند!! 

✍به قلم طوفان واژه ها